Neden Randımanlı İlerleyemiyoruz?

İnsan hoşuna giden şeyi sorgulamaz. Hoşuna gitmeyen bir aktivite önüne geldiğinde bunun bana ne faydası var der.

Türk milleti baklavayı sever, baklavanın bana ne faydası var diye sormaz.

Bilim ve teknoloji farklı şeylerdir. Bilim tabiatın sırlarını çözme arzusu olanların içgüdüsel giriştiği bir iştir. Fayda sorgulanarak bilim olmaz.

Bilim bu milletin ruhuna baklavanın sindiği gibi sinmedi. O sebebten ne edebiyatına, ne sinemasına ve ne de yaşamına yansıdı.

Ama devletçe, birkaç asır evvelden başlayarak, fayda amacı güdülmeden yapıldığında en iyi randıman alınan bir aktivitenin aslında faydalı olduğu ve faydasından öte, zorunlu olduğu anlaşıldığından, okullarda bilimsel aktivite yapılıyor.

AMA İŞTE BÖYLE BİR HİSSİYATLA YAPILDIĞINDAN BAKLAVA GİBİ YAPILAMIYOR.

Ne öğretmen ne anlattığının farkında, ne öğrenci ne dinlediğinin. Ve muhtemelen ondan, öğretmen öğrencinin, «öğretmenim, bu benim ne işime yarayacak hayatımda» sorusu karşısında keyifsiz ve sadece «sınavlarda hep bunlardan soru çıkacak» demekle mutmain.

Ondan senin baklavan yeryüzünde dillere destan, ama bilimin bir asırda yarım Nobel ödülüyle hezeyan. (Yarım çünkü Aziz Sancar 25 yaşında ABD’ye gitmiş.)

1500’lü yıllarda Avrupa’nın zengin kesimi arasında bir akım başladı. Bir bilim adamına sponsor olmak. Veya hobi olarak bir bilimsel aktivite ile uğraşmak. Bunun Avrupa’daki bilimsel gelişmeye yaptığı katkı büyük. Ünlü matematikçi Gauss bile bir prens tarafından bu şekilde desteklenerek okutuldu.

Türkiye’de zenginler arasında da bir bilimsel projeyi destekleme akımı başlar mı? Malum bir Audi Q5 500 bin TL nin üstünde. Devletin girişimci destekleri 100 bin TL lerden başlıyor. Yani proje destekleri yollarda geziyor.

Bu işten ne kar elde edeceğim diye bakmayacaksın. Anahtar kelime RUH. Bir değerin üretildiği bir aktivitenin ucundan tutmanın hazzı.

Bir gelinliğe tek kullanım için iki asgari ücret parası verebilen ve bu konuda bir eleştiri yapılınca, "ama bu işler böyle, hayatta bir kez sonuçta" gibi yorumlar yapabilen ruh gibi, bilimsel ve teknolojik aktivite için de zaman ve para ayırma durumu sözkonusu olunca, bu ne işe yarar demeyip, "bu işler böyle, hayatta bir kere bunu da yaşamış olmak lazım" diyecek ruh olmalı.